De zienswijzennota stelt ontnuchterend: "Voor dit project geldt de uitgebreide voorbereidingsprocedure uit de Algemene wet bestuursrecht. Inspraak is hierin niet voorgeschreven."

Tot zover de goede bedoelingen van onze vorige burgemeester Schadd de Boer : "We willen inwoners betrekken bij wat we doen. We moeten samen de klus klaren. Met inwoners, met medewerkers, met raadsleden. We laten zien dat we mensen serieus nemen." en vooral tot zover het hoopvolle document "Besturingsfilosofie" van de gemeente Zevenaar. 

In de praktijk blijkt de gemeente zich te verschuilen achter wettelijke verplichtingen en procedures. Sterker nog, als je de inspraak verordening van de gemeente Zevenaar goed leest, staat er eigenlijk dat de gemeente inspraak alleen bijzonder maakt bij de voorberereiding van (lange termijn) beleid. Inspraak is ook dan gedefinieerd als : "Inspraak is overeenkomstig artikel 150 van de Gemeentewet 'eenzijdig' gedefinieerd, dat wil zeggen dat geen gedachtewisseling met het bestuursorgaan is inbegrepen.". Voor de rest geldt de formele zienswijzeprocedure.

Zijn een welstandsnota en bestemmingsplan ook beleid? Zeker wel. Ze zeggen namelijk iets over hoe de gemeente denkt de Ruimtelijke Ordening vorm te geven op wijk en perceel niveau. De doelen en middelen van beleid zijn in deze de mogelijkheden en beperkingen van de vormgeving, maatvoering en bestemming. Het beleidstijdpad is ook helder: vanaf de geldigheidsdatum tot ver in de toekomst. 

Gelukkig wordt er in de verordening nog wel gezegd: "Wij adviseren echter het tweezijdige element van gedachtewisseling zo mogelijk wel onder de inspraakprocedure te brengen, omdat hiermee een derde doel kan worden gediend, te weten het creëren van draagvlak voor beleidsvoornemens."

We hebben er niets van gemerkt maar bovenstaande hoopvolle toevoeging is blijkbaar ook niet van toepassing want de gemeente heeft heel handig al in het begin van de verordening gezegd: "Geen inspraak wordt verleend: a. ten aanzien van ondergeschikte herzieningen van een eerder vastgesteld beleidsvoornemen; b. . . . ". 

Ronduit ergerlijk is dan wel dat in de zienswijzennota wordt gesuggereerd dat de initiatiefnemer en gemeente toch echt hun best hebben gedaan om met omwonenden te praten.

De waarheid is echter dat de de familie Kaplan precies 1 (één) keer die poging zelfstandig heeft gedaan, n.l. een presentatie op het oude postkantoor in februari 2018 en daarna nooit meer. De verslaglegging van die presentatie was ook nog eenzijdig en onvolledig.

De gemeente heeft in tegenstelling tot de suggestieve tekst in de nota welgeteld 0 (nul) keer het initiatief genomen om inhoudelijk met omwonenden te praten en eveneens 0 (nul) keer over de procedure anders als reaktie op eerder gestelde vragen via email (zoals in de nota genoemde 20 december 2018) of als mededeling van naderende mijlpalen.

Alle gesprekken zijn grondig door omwonenden gedocumenteerd (zie hier een chronolische samenvatting van bijeenkomsten + commentaar)

Het lijkt allemaal een beetje op hedendaagse software ontwikkeling:

• er wordt een leuke app gemaakt die echter nog barst van de bugs (= ontwerpbesluit + onderbouwing met inhoudelijke fouten)
• deze software wordt in een beta-test gegooid waar echte gebruikers worden uitgedaagd alle fouten en omissies te vinden (= zienswijzeprocedure)
• keiharde bugs worden zo goed als kwaad opgelost (= wettelijke onvolkomendheden worden hersteld)
• moeilijke uitbreidingen worden op de wensenlijst gezet (= vergunningsproblemen worden naar later verschoven)
• hoe dan ook gaat de app in de verkoop (= ondanks alle bezwaren drukt de gemeente toch door)
• er volgt razendsnel een release 1.1 (= beroep en bezwaarprocdure bij rechter en Raad van State + herstel gemeente) 
• niet opgeloste en later gevonden bugs worden in verdere releases alsnog hersteld (= klachtenprocedure + herstel gemeente)
• ongevallen a.g.v. de software worden geschikt (= planschade procedure)

We blijven verbijsterd en inmiddels niet alleen meer over Stationsplein 13.